ဥပါဒါန္ကုိ နယ္ေလးပါး ျဖင့္ပုိင္းျခားျခင္း

ဥပါဒါန္ ဟူေသာ စကားကုိ ၾကားသိရလွ်င္၊ ( မသိျခင္း) အထင္၊ (ဆုိးျခင္း) အထင္၊  ( ေကာင္းျခင္း) အထင္မ်ား၊ စိတ္မွာ တစ္ခုခု ထင္လာတတ္ပါတယ္။ ထုိ အထင္နယ္ကုိ၊အဝိဇၨာမာနပညတ္နယ္ ဟုေခၚပါတယ္။ ကုိယ့္စိတ္မွာထင္ရာကုိ ၊ အဟုတ္ထင္ ျခင္း သည္၊ ဗဟုသုတ မရွိေသာအႏၶဗာလ ၊ ပုထုဇဥ္  အဖြဲ႔ ဝင္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဟုတ္ထင္ျခင္းသည္ အဝိဇၨာ ၏ ကၽြန္သာ ျဖစ္ပါတယ္။

အထင္ဟူသမွ်သည္၊ ( အၿမဳံမကေမြးေသာသား ဆုိသကဲ့သုိ႔၊ ေျပာရုံသာ ရမည္၊ အမွန္မရွိ။)ဟု အမွန္သိျမင္လွ်င္၊ အဝိဇၨာ ၏သားေကာင္ဘဝမွ ၊ တစ္ဆင့္လြတ္ေျမာက္သြားပါၿပီ၊

လုိခ်င္၊ရခ်င္၊ ျဖစ္ခ်င္မႈမ်ား ၊ျဖင့္စြဲလန္းျခင္းအစဥ္ ကုိ ( ဥပါဒါန္) ဟု ေခၚပါတယ္။ စြဲလန္းျခင္း၊ လႊမ္းမုိးခံရေသာ ၊ စိတ္သည္ အၿမဲတမ္း ငတ္ေနတတ္ပါတယ္။ မျပည့္စုံေသာ ဒုကၡ ႏွင့္ အၿမဲေတြ႔ေနရတယ္။

ဤ လကၡဏာ အမွတ္အသား မ်ားကုိဥပါဒါန္လုိ႔ အမည္တပ္ကာ သုံးစြဲၾကပါတယ္။ အေကာင္း အဆုိး မရွိပါဘူး။ စြဲလန္းျခင္း အစဥ္သာ ရွိပါတယ္။ဤ အစဥ္နယ္ ကုိ ( ဝိဇၨမာနပညတ္နယ္) ဟုေခၚပါတယ္။

ဤအဝိဇၨမာနပညတ္နယ္ကုိ (ဒါပဲဟုတ္တယ္၊က်န္တာမဟုတ္ဘူး) ဟု အဟုတ္ထင္ျခင္းသည္၊ ထုိနယ္ကုိဖုံးလႊမ္းေသာ အဝိဇၨာ ျဖစ္ပါတယ္။ သေဘာနယ္ မေရာက္ေသးသေရြ႔ အထင္နယ္က လြတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဤစြဲလမ္းျခင္း ဥပါဒါန္ အစဥ္ကုိ တစ္စကၠန္႔တြင္ ကုေဋ တစ္သိန္း အပုံ ၊ပုံလုိက္ပါ။ ထုိ အပုံထဲမွ တစ္ပုံေသာ၊ စြဲလန္းၿပီး ပ်က္ျခင္းသေဘာသည္ ဥပါဒါန္ တရား၏ အသက္အစစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဤ ဥပါဒါန္၏ အသက္ အစစ္ျဖစ္ေသာ ၊ သိစရာကုိ သေဘာနယ္ဟုေခၚပါတယ္။

သေဘာအထိ အသိေရာက္ေသာ အခါ၊ အစဥ္ အထင္မွာ အဟုတ္ထင္ျခင္း၊ အဝိဇၨာ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သေဘာနယ္၏ ျဖစ္ပ်က္သေဘာကုိ ၊ ( ဒီေလာက္ေတာ့သူစြမ္းေသးတယ္)ဟု အဟုတ္ထင္ေသာ၊ အဝိဇၨာ ကဖုံးလႊမ္းျပန္ပါတယ္- ဘုရား။

( တဏွာ ပစၥယာ ၊ ဥပါဒါနာ ) ဟုလာေသာေၾကာင့္ ၊ တဏွာ အေၾကာင္း မပါပဲ၊ ဥပါဒါန္၊ ျဖစ္လုိ႔မရပါဘူး။ ဥပါဒါန္မွာ ကုိယ္ပုိင္ အႏွစ္မူလက ပ်က္ေနတဲ့သေဘာပဲရွိပါတယ္။ ဤ မူလပ်က္သေဘာကုိ ( သုည နယ္ ) ဟုေခၚပါတယ္။

အထင္နယ္ ႏွင့္ အစဥ္နယ္က ဥပါဒါန္သည္ ထင္ရုံသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ သေဘာနယ္ ႏွင့္သုည နယ္က ဥပါဒါန္သည္၊ အေကာင္အထည္ မရွိပဲ၊ သေဘာမွ်ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပါဒါန္သည္ ဘာမွ မဟုတ္ျခင္းမွာသာ လမ္းဆုံးသြား ပါတယ္ ဘုရား။