ဝိပႆနာတရားကုိ နယ္ေလးပါးႏွင့္ ပုိင္းျခားျခင္း

ဦးဝိဇယ==ဤ နယ္ (၄)ပါး တရားကုိ နာၾကားၿပီး တပည့္ေတာ္ သေဘာေပါက္တာေလး ေလွ်ာက္ထား ပါအုံးမည္ ဘုရား။(၃၁)ဘုံမွာ ရွိၾကကုန္ေသာ သတၱဝါေတြဟာ အဟုတ္ထင္ျခင္း အဝိဇၨာ ပိတ္ဖုံးထားေသာေၾကာင့္ အဆင့္ျမင့္သိစရာမ်ားကုိ ဘာမွသိခြင့္မရၾကပါဘူးဘုရား။တစ္ဘဝမွာ သင္ထားၾကား ထားတဲ့ အသိေတြဟာလည္း အမွန္တကယ္မရွိေသာ ( အဝိဇၨမာန ပညတ္နယ္) အထင္ မွ်သာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘာတစ္ခုမွ ေရရာမႈမရွိၾကပါဘူး။ မေရရာေသာ ဘဝမွာ မေရရာ ေသာ အထင္ အထည္ ေတြႏွင့္ ဆင္းရဲမ်ဳိးစုံႏွင့္ သံသရာမွာ ခႏၶာေတြဆက္ကာျဖစ္ေနရပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားပြင့္လာမွသာ အဆင့္ျမင့္သိစရာမ်ားကိုသိခြင့္ရၾကပါတယ္။ ယခု အခ်ိန္မွာလည္း ဘုရားအဆုံး အမ ေတြရွိေနေသးေသာၾကာင့္ ဘုရားရွိသကဲ့သုိ႔ပင္ တရားေတြဟာ အားကုိးေလာက္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထုိတရားေတြဟာ ပါဠိစကားျဖင့္သာ တည္ရွိပါတယ္။ထုိပါဠိစကား၏ ဆုိလုိခ်က္ အမွန္ကုိ သိဖုိ႔ရန္ မိမိခႏၶာရွိ တရားမ်ားကုိမေလ့လာပဲ လုံးဝသိႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ထင္ရာ ကုိယ့္စိတ္မွာ ပုံေဖာ္သည့္အတုိင္း ဘာသာျပန္ၾကလွ်င္လည္း အဆင့္ျမင့္ သိစရာမ်ားကုိ သိႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ယခုေခတ္ သာသနာေလာကႀကီးမွာ စာဘက္သန္သူမ်ား ကလည္း ခႏၶာဘက္သန္ သူမ်ား ကုိ အျပစ္ေျပာေနၾကပါတယ္။ ခႏၶာႏွင့္စာ တစ္သားတည္းျဖင့္မွ သာသ နာႏွင့္ေတြ႔ရက်ဳိးနပ္ ၾကမွာပါဘုရား။ရရွိတဲ့ လက္ရွိဘဝ ကုိ အက်ဳိးရွိရွိ အသုံးခ်ႏုိင္ၾကမွာပါဘုရား။

ဒါန၊သီလ ၊သမထ ၊ဝိပႆနာ ဟူေသာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ သာသနာ အလုပ္မ်ားကုိၾကားရေသာအခါ အဝိဇၨာမာန ပညတ္နယ္ မွာပင္ သုံးမ်ဳိးကြဲသြား လိမ့္မယ္။ ပထမဦးဆုံး ၾကားရေသာသူမ်ားမွာ (ဘာမွန္းမသိဘူး) ဟူေသာစိတ္မွာ ပုံေဖာ္ၿပီး အထင္ အထည္ ေပၚလာလိမ့္မယ္။ ထုိ အထင္အထည္ ပုံျဖင့္ပင္ အဆင့္ျမင့္သိစရာမ်ားကုိ သိခြင့္မရဘဲ အသိဉာဏ္ ကန္းေနၾကကုန္ေသာ သတၱဝါေတြမ်ားစြာရွိပါတယ္။ လူ႔ေလာကႀကီးမွာပင္ အလြန္မ်ားပါတယ္။

မိမိ ႏွလုံးသြင္းမွားမႈေၾကာင့္ ဘာသာစြဲ၊ပုဂၢဳိလ္စြဲမ်ားျဖင့္ ဒါန၊သီလ၊ သမထ၊ဝိပႆနာ ဟူေသာစကားကုိ ၾကားရေသာအခါ (ဆုိးတယ္)ဟူေသာ အထင္ အထည္ ႀကီး စိတ္မွာေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ထုိ အထင္အထည္ႀကီးကုိ မွန္မမွန္ စိစစ္ခြင့္မရကုန္ေသာ သတၱဝါေတြလည္းေျမာက္မ်ားစြာ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ဤ လူ႔ေလာကႀကီးမွာပင္ အလြန္မ်ားပါတယ္။ တန္ဘုိးျဖတ္မရေသာ လူ႔ဘဝ၏ တန္ဘုိးကုိ မသိဘဲ တန္ဘုိးမရွိေသာ အလုပ္ေတြႏွင့္သာ ဘဝနိဂုံးခ်ဳပ္ၾကရပါတယ္။

(ဘာမွန္းမသိဘူး) ဟူေသာအထင္အထည္ ႏွင့္ (ဆုိးတယ္) ဟူေသာ အထင္ အထည္ မ်ားကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ ၿပီး (ေကာင္းတယ္) ဟူေသာအထင္အထည္ပုံမ်ား စိတ္မွာထင္လာပါတယ္။ ထုိ (ေကာင္းတယ္) ဟူေသာ အထင္အထည္ ပုံမ်ား ကုိအမွီ ျပဳၿပီး စိတ္ထဲမွာ ေကာင္းတယ္ ထင္တာေတြ ျပဳလုပ္ေနၾကပါတယ္။(စြန္႔လႊတ္ျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း) စိတ္အစဥ္ သည္ ေကာင္းတယ္ဟု အသိဉာဏ္ အဆင့္မတက္ေသးသမွ် အဝိဇၨာမာန ပညတ္နယ္မွာ ကုိယ္ထင္ရာကုိယ္လုပ္ေနၾကပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာေလာကမွာ ေကာင္းျခင္း အမွန္တရားကုိ မသိမျမင္ၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ဒါန အမည္တပ္ၿပီး ထင္ရာလုပ္ျခင္း၊ သီလ အမည္တပ္ၿပီး ထင္ရာလုပ္ျခင္း၊ သမထ အမည္ တပ္ၿပိး ထင္ရာလုပ္ျခင္း။ ဝိပႆနာ အမည္တပ္ၿပီး ထင္ရာလုပ္ျခင္း မ်ားေပၚေပါက္ေန ပါတယ္။အမွန္မသိေသးသေရြ႔ ထုိအလုပ္မ်ား ရပ္မည္ မဟုတ္ပါဘူး။ေငြကုန္၊လူပန္း အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီး တန္ဘုိးရွိလွတဲ့ လူ႔ဘဝကုိ တန္ဘုိး မသိဘဲ ေသသြားၾကတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြလည္း ေျမာက္မ်ားစြာရွိပါတယ္။

အဝိဇၨာမာနပညတ္နယ္ကုိလြန္ၿပီး ဝိဇၨာမာနပညတ္နယ္ အထိ အဆင့္ျမင့္လာျပန္ေတာ့လည္း ကုိယ့္ေအာက္ အသိဉာဏ္နိမ့္ သူမ်ားကမ်ားေသာၾကာင့္ ရပ္တည္ရာ မရၾကပါဘူး။ အသိဉာဏ္ျဖစ္ေစ ခ်င္ေသာ ဆႏၵေတြကမ်ားၿပီး ျပဳလုပ္ေျပာဆုိကာ ျဖစ္ခ်င္ တုိင္းျဖစ္ရင္ ေလာဘ၊ မျဖစ္လာလွ်င္ ေဒါသ မ်ားျဖင့္ ေအာက္ဆင့္ကုိ သာျပန္ေရာက္ေနၾက ပါတယ္။ကုိယ့္အသိနဲ႔ကုိယ္ မေနႏုိင္ဘဲ အနိမ့္ အျမင့္ေျပာ ကာ ဆင္းရဲေနၾကျပန္ ပါတယ္။ လြတ္လပ္ျခင္း ၊ခ်မ္းသာျခင္း ကုိ မရႏုိင္ၾကျပန္ပါဘူး။အမွန္မဟုတ္ေသာ အထင္ အထည္ေၾကာင့္ ဘဝရဲ႔ရပ္တည္ရာကုိ မရႏုိင္ၾကပါဘူး။တရားသမားမ်ားသတိထားစရာျဖစ္ေနပါတယ္။

ဝိဇၨာမာနပညတ္နယ္ကုိေက်ာ္လြန္ၿပီး သေဘာနယ္ကုိေရာက္ေသာ အခါ သေဘာနယ္မွ သိစရာသည္ အလြန္သိမ္ေမြ႔လြန္းေနပါတယ္။ သိမ္ေမြ႔ေသာသိစရာ ကုိသိမ္ေမြ႔ေသာစိတ္ျဖင့္သာ သိႏုိင္သာေၾကာင့္ အခါခပ္သိမ္းသိႏုိင္ဘုိ႔ ခက္ခဲေနျပန္ပါတယ္။

ဝိပႆနာ ဟူေသာစကားကုိ စာအုပ္ဖတ္၍ ျဖစ္ေစ၊ေျပာျပ၍ ျဖစ္ေစ၊ၾကားရလွ်င္ (ဘာမွန္းမသိဘူး) ဟူေသာ အထင္အထည္ အဆင့္၊ ဆုိးတယ္ဟူေသာ အထင္အထည္ အဆင့္၊ (ေကာင္းတယ္)ဟူေသာ အထင္အထည္အဆင့္ အားျဖင့္ (၃)ဆင့္ေသာအထင္အထည္နယ္ သည္ အဝိဇၨာမာနပညတ္နယ္ ျဖစ္ပါတယ္။

(ငါ့ ခႏၶာကုိယ္ )ဟူေသာ အစြဲကုိ စြန္႔လႊတ္ျခင္း၊ခ်မ္းသာျခင္း၊ အမွတ္အသား လကၡဏာ ပါေသာ စိတ္အစဥ္ အထင္အထည္ကုိ (ဝိဇၨာမာန ပညတ္နယ္) ဟုေခၚပါတယ္။

ဝိဇၨာမာန ပညတ္နယ္ ျဖစ္ေသ စိတ္အစဥ္ အထင္အထည္ကုိ တစ္စကၠန္႔မွာ အစိေတ္ေပါင္းကုေဋ တစ္သိန္းစိတ္ၿပီး ထုိအစိတ္မ်ားထဲမွ တစ္ခုေသာ ခႏၶာစြဲကုိ (စြန္႔လႊတ္ျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း) အမွတ္အသားပါဝင္ေသာ ျဖစ္ပ်က္သေဘာေလးကုိ (သေဘာနယ္)ဟုေခၚပါတယ္။

ထုိသေဘာနယ္မွာပါဝင္ေသာ ျဖစ္ပ်က္သေဘာေလး တစ္ခုသည္ အေၾကာင္းမပါပဲ ျဖစ္လုိ႔မရျခင္း၊ကုိယ္ပုိင္စြမ္းအားႏွင့္ျဖစ္ႏုိင္ျခင္းမွ ကင္းဆိတ္ျခင္း၊ ကာလသုံးပါးတြင္ ကုိယ္ပုိင္အႏွစ္အသား မပါဝင္ျခင္းေၾကာင့္ မူလ ျဖစ္ပ်က္ျခင္းသေဘာသည္ (သုညနယ္)ျဖစ္ပါတယ္။

ဝိပႆနာ႒ တုိက္ရုိက္အဓိပၸါယ္မွာ သေဘာနယ္ႏွင့္ သုည နယ္ကုိ သိျမင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဝိပႆနာ အလုပ္ကုိ အားထုတ္တယ္ ဆုိရာမွာ သေဘာနယ္ ႏွင့္ သုည နယ္မွာရွိ ေသာ သိစရာ အာရုံကုိ အာရုံျပဳေနႏုိင္ေသာ အခ်ိန္သည္ ဝိပႆနာအားထုတ္ တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ပညတ္ (၂)မ်ဳိးကုိ အာရုံျပဳအားထုတ္ေနလွ်င္ (ဝိပႆနာ) ဟု နာမည္တပ္ေသာ္လည္း ဝိပႆနာ အတုသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ဝိပႆနာ အတုေတြ ျဖစ္ေနရသလဲဆုိရင္ အဝိဇၨာမာန ပညတ္နယ္ ကုိ အသိဉာဏ္ျဖင့္ မေက်ာ္လြန္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ (ေကာင္းတယ္)ဟူေသာ အထင္အထည္ျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး ပုံစံခ်ကာ ေကာင္းတာေတြ႔ႏုိးႏုိးျဖင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲေနၾကပါတယ္။

စိတ္ကုိလည္းအမ်ဳိး မ်ဳိး ေဘာင္ခတ္ခ်ဳပ္တည္းကာ ေကာင္းတာေတြ႔ႏုိးႏုိးျဖင့္ ႀကဳိးစားပင္ပန္းေနၾကပါ တယ္။ ခႏၶာကုိယ္ခ်ဳပ္ ၊စိတ္ကုိလည္းခ်ဳပ္ၿပီး ၾကားဘူးတဲ့စကားမ်ားျဖင့္ ထင္သလုိပုံေဖၚကာ ထင္တာေတြ ေတြ႔ႏုိးႏုိးျဖင့္ လုိက္ရွာေနၾကပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ပင္ အသိဉာဏ္ မျမင္ခင္က ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာလုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ဟုတ္သလုိလုိ ျဖင့္ ဘာမွ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးဘုရား။

ဟုတ္သလုိလုိ ကုိ အဟုတ္ထင္ျခင္းေမာဟ။အဝိဇၨာ အားေကာင္းလာလွ်င္ ထုိမဟုတ္တဲ့ အတု အလုပ္ ကုိ စြန္႔လႊတ္ဘုိ႔ ခဲယဥ္းတယ္။အတုအလုပ္လုိ႔ သိဘုိ႔ရာပင္ မလြယ္ကူေတာ့ပါဘူး။ရာထူးတုိးျခင္း၊အၿခံအရံမ်ားျခင္း၊ ေက်ာ္ၾကားျခင္း အစရွိေသာ ေလာကီဂုဏ္မ်ားက ထပ္ဖိလုိက္အုံးမယ္ဆုိရင္ လူတစ္ေယာက္ကုိ ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔ ဖိခံရသလုိျဖစ္လာပါတယ္။

သိဥၥည္းဆရာႀကီးကဲ့သုိ႔ ေရေလာင္းအုိးႀကီး ဘဝမွ ေရထည့္အုိး ဘဝသုိ႔အေရာက္ခံႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။မိမိ မသိမႈျဖင့္ျပခဲ့ေသာ အလုပ္အတုႀကီး ကုိ အလုပ္အစစ္ျဖစ္ေအာင္ ဘုရားပါဠိေတာ္မ်ားကုိ ကုိးကားၿပီး ကုိယ္ထင္ရာ ဆြဲေျပာ ကာ သာသနာျပဳနာမည္တပ္ၿပီး အသိဉာဏ္နည္းသူေတြ အလြန္မ်ားလာပါတယ္။တရား အစစ္အမွန္ ကုိေတြ႔ဘုိ႔ အလြန္ခက္ခဲေနၾကပါတယ္။အသိဉာဏ္ျဖင့္ ကိေလသာ ၿငိမ္းေအးေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ၾက ေသာေၾကာင့္ ကိေလသာအာရုံ ဂုဏ္လာဘ္ ဘက္မွာ ေမ်ာေနၾကသည္မွာ သနားစရာ ပင္ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား။

အခ်ဳိ႔ေသာ တရားသမားေတြကေတာ့ အဝိဇၨာမာနပညတ္ကုိ ေက်ာ္လြန္ၾကပါတယ္။ ဝိဇၨာမာန ပညတ္နယ္ကုိေရာက္တဲ့အခါ အမွန္ေတြ႔ ၿပီထင္ၿပီး ကုိယ့္ကုိကုိ အထင္ႀကီးေနၾကပါတယ္။ (သေဘာ၊သေဘာ) ဟူေသာ စကားကုိ တေသာေသာ သုံးၿပီး ကုိယ္ထင္ရာကုိယ္ေျပာေနၾကပါတယ္။ အနိမ့္အျမင့္ တုိင္းၿပီး ျငင္းၾက၊ ခုံၾက ေျပာၾက ဆုိၾကႏွင့္ တန္ဘုိးရွိေသာ လူ႔ဘဝကုိ ျဖဳန္းေနၾကသည္ မွာလည္း သနားစရာပင္ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

မျမင္ဘူး မူးျမစ္ထင္–ဟူေသာစကားပုံကဲ့သုိ႔ ပါဠိစကားလုံး ၾကီးၾကီးသုံးၿပီး ေနၾကျပန္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ျခင္း၊ခ်မ္းသာျခင္း မရရွာၾကပါဘူး။ အစဥ္ သႏၱန္ပညတ္ ကုိပရမတ္ထင္ကာ အဟုတ္ထင္ျခင္း အဝိဇၨာဓာတ္ၾကီး လႊမ္းမုိး ဖိစီး ခံေနရျပန္ပါတယ္။

ထုိဝိဇၨာအား ေကာင္းရင္ အားေကာင္းသေလာက္ သမုဒယပြား ဒုကၡေတြမ်ားေနၾကပါတယ္။ လြတ္လပ္ျခင္း၊ခ်မ္းသာျခင္း ဟူေသာ ဝိမုတၱိရသကုိ ေတြးလုံးေတြႏွင့္ ဘဝဆုံးသြားၾကပါတယ္။အစစ္ကုိမရဘဲ အတုႏွင့္သာ ရင္ဆုိင္ ေနရပါတယ္။